Hezeyan Şiiri - Mehmet Dokumacı

HEZEYAN

ebe kaldım
ve
galiba oyun değil bu
yaşamak ciddiyetiyle
üşüyorum
salyangoz sandığım yok
bedenimi serip bu uçsuz taşlığın tenha bir köşesine
bana kakaladığın varlığı
müsaade et tanrım sereyim üzerime

kim istemez ki
lavanta kokulu çarşafı
hemen burnunun ucunda
sıcacık
ama
uyku serinliğiyle
kendiliğidenliğiyle
alçalıp yükselen dişi ritmiyle

kim istemez ki
pencerenin,
camın şavkıyla
loş odamın ürpertisini
erotik sabotajlarla
panjurun kesitlerini
bahar çınarından hırsızlama süzülüp
saten geceliğin
iki meme başı şarjıyla
“ha delindi ha delinecek”
o nazenin yerlerine
taa Ay yolundan
düşegelmiş ışık hüzmesini
dudaklarının tüm kuvvetiyle içine çekmek

kim istemez ki
baharlı
Aylı
böyle bir gecede
salyangoz sandığından sıyrılıp
böyle iki iri memenin arasında
uykuda ölmek
kim istemez ki…

-istemeyenin hakkını bana ver Tanrım-

MEHMET DOKUMACI