Tüm şehri ayağa kaldırdım. Sen yoktun ya, Oturduğumuz bank , üzerine uzanıp ezdiğimiz çimler
hatta köşede balık tutanlar, hepsine gittim hiç kimse görmemiş seni. İşin en zoru neydi biliyor musun ??
Bana ilk sarıldığın o yer. Her geçişim'de orada durup saatlerce o günü düşünmek , hayal etmek.. Ama yoktun bir daha olmayacak'tın. Gönlüme düştüğün ilk günden beri bunu biliyordum , bir gün bitecek'di bitmek zorunda bırakılacaktı yarım kalacaktık ,biz.
Çünkü aramızda öyle dipsiz kuyular vardı ki, sonunu bile bile istedim herşeyden çok istedim seni. Bak bak şimdi yoksun işte. Bana demiştin ya bir gün belki başka bir hayatta hiç tatmadığımız , ilk kez hissettiğimiz duygularla belki yeniden buluşuruz.
Orası neresi gözlerinde kaybolduğum yolu nereden geçer kime sorsam gösterir, söyle söyle bana ben oraya gitmek istiyorum yolu ??
Onca geçen günün ardından dün geldin yine rüyama
Umutsuzluklarım var benim üst üste dizilmiş.
Dibsiz kuyularım, bağırsam duyulmayacak , sağır olmuşluklarım var içimde... Gitsemde gelmeyişlerim çok..uyanılmaz uykulardayım
Nefes alırken ölmüşlüklerim çok... Karanlığım
ben gün aydınlatmaz içimi zifiri siyahlarım çok..firariyim herşeye aranmışlıklarım var
benim mühebbet yemişliklerim çokk... Günahına battığım ahiretimi yakmışlıklarım
Var benim Ateş'e atılmışlıklarım çok... Gühahım ben her şeye günah, dokunuşlara
Bir hikayede şöyle diyordu, ya bir gün arkanı dönüp gitmen gerekirse... O gün hiç bir cevap verememiştim
Gidecek bir yer gelmemişti aklıma hem neden giderki insan, onca şeyi ardında bırakıp gidilebilirmiydi?? Bir neden olmalıydı arkanı dönüp gidecek bir neden. Onca yaşanmışlık onca hatıra öyle bir kalemde silinebilirmiydi?
Öyle birşey olmalıydı ki gitmek sadece eylem olmaktan çıkmalı herşeyinle yok olmalıydın. Şimdi yeniden düşünüp cevap verebilirim. Vaktin geldiğini anlarmış insan ölmeden önce gitmekte buna benziyor bence insan artık birşeyleri paylaşamıyor hep kısa kesiliyorsa cümleler kahka atıp gülebildiğin şeylere artık boş gözlerle bakıyorsa ne senin verebileceğin birşey kalmıştır ne de karşındaki insanın herşey boştur o saatten sonra,,sonrası mutsuzluktur yanılgıdır ve kişi şunu sorgular arkamı dönüp gitmeli miyim.. En doğru karar bunu sorgulamaya başladıysan verilen karardır kimse hayatını birdaha yaşamayacak ve hiç kimse birdaha aynı duyguları yaşarken ilk aldığı hazzı alamayacak şimdi sizde şunu söyleyin kendinize bir gün arkamı dönüp gitmem gerekirse..Kalırmıyım yoksa boktan hayatı yaşamaya devam mı ederim kaç kişi kaç cesur yürek buna cevap verebilir yada kaç korkak hayatı kendine zehir edip yaşadığını sanmaya devam eder.. Hani diyor ya ne biliyorsun hayatının altının üstünden daha güzel olmadığını gerçekten biliyormuyuz yoksa bilmekten mi korkuyoruz.. Aynı dili konuşmak aynı nefesi almakmıydı !!!yoksa tek söz etmeden göz göze bile gelince konuşabilmek miydi anlaşmak.. Hayatınızda değer verdiğiniz şeyler değerini hiç yitirmesin...
Not:hiç bir hikayede yazmıyor yazdığı yer kendi hayat hikayem.mcc
Oysa çok şeyde değildi istediğim şey hayattan..
Olmadı hep birşeyler eksik yarım kaldı...
Öyle pahalı şeylerde değildi haaa...
Sevmek, sevilmek gibi basit!!!!!sıradan şeylerdi!!!
Sevmeler yarım kaldı çocukluğumda, bikere başım okşansaydı ya seviyorum dergibi bakılsaydı gözlerime..
Ben hep o uslu çocuktum hep söz dinleyen... Evet o alıp gelir o başının çaresine bakar... Baktımda yıllarca düştüm kanayan yaralarımı kimse görmedi hep içimde yaşadım acımı dokunmadı o ANNE eli saçlarıma okşanmadı benim başım ,,öpülmedim hiç anlımdan.. Yıllarca kızdım hep neden diyip bir cevap aradım.Bir gün yanlız kaldıklarında anlayacaklardı biliyordum ama o gün o cesareti kendimde bulamayacaktım vicdanım elvermeyecekti arkamı dönüp gitmeye.... Gidemedim birini elimle koydum toprağa diğeri aklımın tam ortasında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!