Heyycan Mehmet Can Coşkun Şiirleri - Şai ...

Öyle yollar var ki.. Girsen çıkılmaz, ne insanlığın kalır ne şerefin.
Göze hoş gelir gecesi gündüzü eğlencesi, seni yakar beni beni öldürür.. Ben yandım kül oldum dedim, sen sen yanma girme o kapılardan içeri, değmesin tenine gözlerine ne günahın adı ne o gecenin siyahı, sinmesin üzerine.
Senn gül kok sen gibi kok, ben seni beslerim içimde umutlarla dolu bir hayat.
Yolun uzun doğacak günün çok, sen özlemlerim deki yaşamsın, bu yüzden dir işte seni gözümden sakınmalarım, bu yüzdendir hep sana böyle bakmalarım.
Sen bana gülümseyen çocukluğumsun çocukluğum..
Sen geri döndüremediğim pişmanlıkların başladığı yerdesin.

Bazen zor süreçlerden geçer insan... Hiç beklemediği yerden kırılır dalları, ve hiç kanamamış yaralar ilk kez kanar içinde kaybeder bütün değerlerini aniden ve bilinmez bir boşluk kaplar içini hiç dolmayacak, doldurulamayacak koca bir boşluk hiç geçmeyecek gibi gelir çaresiz hisseder..çünki en değerlisini kaybetmiştir yokluğunu düşünmekten korktuğu gölgesine yaslanıp güven dolu hissettiği şey yoktur artık içinde sessiz çığlıklar başlar hiç susmadan ve hiç konuşmadan... Ve sonra kabul eder insan yavaş yavaş nefes almaya başlar, geçen her gün biraz daha eksilir içindeki boşluk ve her eksilen boşluk dolar bir bir..
Hayat yerine koyar aldığı şeyleri ve günü geldiğinde en başa döndürür yürünmüş onca yolu , sonra kabullenir insan en güzel olanı kaybedeceğini.birkez kaybedince alışır , hiçbir acı ikincisinde aynı acıtmaz.. Şimdi ayağa kalkma vakti der gibi kalkar ayağa ve yürümeye devam eder...
Şimdi sende kalk ve şunu söyle kendine onun için en değerli olan için yaşamalıyım
Ve en güzel olanı onun için başarmalıyım.. Mcc

Bir malubiyettin, öyle bitmeliydi bu aşk..
Hiç olmamalı , ve bahsi geçmemeliydi..
Tek bir cümlede dahi yan yana anılmamalıydı ismimiz
Olmazlar, imkansız yollar ,çıkmaz sokaklar ..
Bahar hiç gelmeyecekti, kışın ortası , gecenin karanlığı
Aydınlık hiç olmayacak güneş hiç ısıtmayacaktı içimizi..

Bir yıldız kayar gök yüzünde, bakarsın ya öyle..
Hani bir ormanda kaybolur, ararsın ya yönünü, hani
Çıkmaz bir sokak ardın karanlık yapayanlız, bir çıtırtı,
Ürperirsin ya öyle... Bir kabusla ,uyanırsın uykudan sırılsıklam terlemişsindir ya hani, derin bir nefes ohh..
İşte diyorum atma beni öyle kuyulara, yolumu izimi kaybettirme, aklım gidiyo yokluğunu düşününce, beni yokluğunla öldürme.. Bir umutdu yaşamak umudumu
Benden çalma... Ben her kavgada kalkarım ayağa beni bu kavgada yere düşürtme, bu son diyorum bu son beni insanlardan soyutlama... Son kalemsin sen ,beni yersiz

Bilinmez bir yoldun sonu olmayan..
Arkamı sana dönüpte gidemedim..
Korkuyordun karanlıktan, yanlız başına savaşmaktan.
Ne senden geçebildim,ne kendime söz edebildim..
Gördüm ki her gidişte biraz daha fazla sana gelmişim..
Her gün bir öncekinden daha çok sevmişim..

Çok konuşurdum ben eskiden hiç susmazdım..
Sonra birşeyimi kaybettim içimden uçup gitti sanki..
Çok garipti anlayamıyordum kaybettiğim neydi bilmiyordum..sonra uzun uzun sustum günler bir birini
Kovaladı ben yine sustum kimseler anlamıyordu hiç kimse eksilen cümlelerin farkında bile değildi, kimi zamanlar boğulur gibi oluyor kendimle savaş ediyordum.
Hiç birşey eskisi gibi değildi artık, sorun benmiydim acaba ,çok mu güvenmiştim yada çok mu inanmıştım insanlara... Sonraki günler bir anlam verebiliyordum birşeyi seçmek diğerlerinden vaz geçmek değildi, sayıları azalttım hangi cümlenin kime söyleneceğini ögrendim.
Kaybolan ben değildim, güvenimdi samimiyetimdi değersiz insanlara verdiğim kıymetti. Şimdi sorgulayın hayatınızdaki insanları gecenin bir vakti sana ihtiyacım var dediğinizde kaçı koşup gelir? Sayıları azaltın mutlu olacaksınız.. Mcc

Gecenin en siyahında diye başlıyordu sanırım o şarkı
Çaresizliği anlatıyor, içinde en küçük bir umut kırıntısı dahi olmadan dümdüz bir betona çarpmışcasına ağzını yüzünü dağıtıyor insanın, ne söylenecek bir söz bırakıyor ardında ne girebileceğin bir kapı, yüksek bir yerden atlamış gibi düm düz çakılıyor insanın en acıtan yerine..
Umudun bittiği yerdeyim diye devam ediyor , alabileceğin bir nefes yok bitmiş kabullen artık ölümü dergibi teslim ol diyor sanki ölüm kurtuluş yaşamak yatalak kalmış bir hastadan farksız koş diyor hadi koş koş koşabilirsen..
Tüm yolları kapatılmış geçit olmayan bir labirentin içindesin ,yönün yok pusulan kayıp ve önünde iki yol ayrımı, köşeyi dönsem ölüm düz gitsem hayat seç sana yakın olanı yüreğin varsa ölüme gideni yoksa cesaretin dön geri sızlanma ağlama der ğibi gölge içinde gölge, gecenin en siyahı...sen imkansızsın sensizlik imkansız
Öyle ise aradaki fark denir ?ya imkansız olan olmuşsa Bulmaktan korktuğu şeyi neden arasın ki insan.. Aradığını bulmuşsa.. mcc

Aşk sensin, bir gülün kokusu bir güneşin doğuşusun.. Seni sevmeler yetmez seni sevmelere doyulmaz... Ömürler biter yollar biter seni sevmeler bitmez.. her kışın baharısın sen.. İçin hep çiçek bahçesi güller karanfiller dağ nergizlerisin kokun hep huzur.. Adın her söyleyişte ilk gelir ilk kez duyulur.. Sen özlemsin sen umutların yarınların başlangıcı her mevsim yedi verensin...her sesleniş sana olur ,her bekleyiş sende son bulur.. Senin adın aşk sen ömürsün sen bu canda nefes her vuruşta sen diyen çarpan kalbimsin,.. Yolların sonu sana çıkar, sen gönül yüzümü aydınlatansın... Övgüler az kalır gülüşün huzur dokunuşların derde dermandır... Senin adın aşk senin her zerren beni bu dünyaya baglayandır, gelmeler sana , kavuşmalar sana sen gözümden dökülen yaşsın... Sen kelimenin anlamı
En doğru olansın... Bilinmezler senle var olur, her hücrem seni tanır ,sen bu gün var bir ömür olacak olansın ,sen sözüm yeminim ömrüme ömür olansın, senin adın aşkkk ....mcc

Seni sevmek neye benzer bilirmisin sevgili...
Seni sevmek beklediğin sabahın güneşinin doğması gibi.. Ömrünün en güzel yerinde çocuk olmak gibi.. Seni sevmek siyahın ortasında beyaz gibi, gözlerini kapatıp en güzel rüyalara dalmak gibi... Seni sevmek bir çocuğun koşması, bir kuşun kanatlanıp ilk kez uçması gibi... Geldimi gözlerin aklıma ekmeğe suya yok demek gibi.. Seni sevmek suyun en derininde nefes almak gibi..Ne kelimeler ne süslü cümlerde anlatılamayan özne gibi.. Seni sevmek hayat gibi yaşamak
gibi, seni sevmek yeniden doğmak, bir doğruda var olmak gibi öyle işte sevgili..mcc

Tüm şehri ayağa kaldırdım. Sen yoktun ya, Oturduğumuz bank , üzerine uzanıp ezdiğimiz çimler
hatta köşede balık tutanlar, hepsine gittim hiç kimse görmemiş seni. İşin en zoru neydi biliyor musun ??
Bana ilk sarıldığın o yer. Her geçişim'de orada durup saatlerce o günü düşünmek , hayal etmek.. Ama yoktun bir daha olmayacak'tın. Gönlüme düştüğün ilk günden beri bunu biliyordum , bir gün bitecek'di bitmek zorunda bırakılacaktı yarım kalacaktık ,biz.
Çünkü aramızda öyle dipsiz kuyular vardı ki, sonunu bile bile istedim herşeyden çok istedim seni. Bak bak şimdi yoksun işte. Bana demiştin ya bir gün belki başka bir hayatta hiç tatmadığımız , ilk kez hissettiğimiz duygularla belki yeniden buluşuruz.
Orası neresi gözlerinde kaybolduğum yolu nereden geçer kime sorsam gösterir, söyle söyle bana ben oraya gitmek istiyorum yolu ??
Onca geçen günün ardından dün geldin yine rüyama