Heyy Düğmeli Şiiri - Salim Erben

İkiz kule gibi köye bakarsın
Bulutları üstün de yıkarsın
Sanki yağmurdan kaçan ben
Gel gitme diyen rüzgara sen
Şiir yazmaya başladım yeniden
Kalemisiz kağıtsız düşünmeden

Yürüdüğüm yol dik sarp dağ dere
Dedim çıkılırmı şimdi düğmeliye
Köpük köpük bulut yürür üstünde
Yürüdüm akşamın alacasında
Havası sert üşüdüm bir yaz gününde

Bir ses geldi uzaktan korkusuz
Aşksız kalmış dikili taş gibi
Dağlar da yürümez ayaklarımız
Artık duymaz ağır kulaklarımız
Ne sarı gelin türküsü
Ne de çobanın kaval öyküsü
Yıkanmış beyinler illa da Ankara
Kendimize kıymışız aslında
Yazın da kışın da

Yağmur toprağın bereketi
Eller nasır bahçe bağımız
Özlemlerimiz beklenen bahar
Artık yeni bir ismi var
Yazlık kışlık yeni evler
Tarihi köprü ulu cami
Asırlık mezarlığın dolmuş
Unutulup gidenlerle işte böyle
Yeni bir ses yeni bir nefes