Kaç bahar çiçek açtı köhne ömrümüzde
Daldık rûhumuzun kışına,çiçeği göremedik...
Kaç harman savruldu,ne kaldı önümüzde
Yitik zamanlar içinde murâda eremedik...
Binbir renge bürünen çılgın tabîat
Ruhlara sunarken tâze bir hayat
Fışkırdı gönlümüzden sonsuz feryat:
Boşuna geçti ömrümüz,heyhât! ...
Dünyâ cennet bahçesiydi,bir çiçek deremedik...
Kayıt Tarihi : 20.8.2005 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!