Heyhat Şiiri - Korkmaz Bıçkın

Sen
Meleklerin arkadaşı
Âşıkların aşk adaşı…

Sevdiğim,
Ay çıkmadı bu gece
Pencereni açar mısın?
Üşüdüm…
Güneş doğmadı bu sabah
Gözlerime bakar mısın?

Kavuşmamız için,
Aklımdan geçen bir yol,
Kalbimde açan bir gül vardı…
Kestiler…
Ve lodostu rüzgârım dudaklarında,
Gittin,
Poyraz estiler…

Ardından Sur’ a üfürdü İsrafil
Kıyamet koptu ömrümde
Ve sanki
Hayatında ilk kez lunaparka gidip
Atlıkarıncadan düşmüş bir çocuk ağladı gönlümde…

Gözlerindeydi merhem
Ellerindeydi şefkat.
Ben ise, hastane koridorunda yeni doğmuş bir bebek çığlığıydım,
Ağladım çaresizce…
Ne yaparsın işte, heyhat! ...

Şimdi ben, tütün tabakamda fakir bir sarma
Ve demli bir çayın yorgunluk alan avuntusunda
Seni özlüyorum…
Sağdıcıyım ayrılıkların ve şahidiyim yalnızlıkların.
Kim bilir belki yakındır düğünleri,
Okyanus ile Gökkuşağını sözlüyorum…

Sen, zamanı çalan hırsız!
Ben sensiz, vakit öldüren katil
Her gece soruyorum Azrail’e
Cennette mi Cehennemde mi yapacağımız tatil? ...

Sevdiğim;
Artık bütün mutluluklar mayın hattı
Ve gittin ya
Sanki bir kedi Kasap a ciğerini sattı! ...