Hey içerideki,ne alemdesin,kimsin.sen.

gözü bir pencere olarak görünce ,
içinden bakanı hiç mi merak etmez..
insan aynaya sürekli bakıca bir müddet sonra kendine yabancı olmaya başlar..
neden..
içerinden bakana dışarıda olan yabancı mı gelir..
- hiç öyle baktın mı kendine.
- Bu eller bu ayaklar bu vücut,
sana ait olmayan yabancı bu makineyi birde bu bakışla inceledin mi..
bu yüz bu şaheser..
içeride olanı hem heyecanlandırır hemde korkutur her zaman..
içerideki hapismidir.
- hapimisin sen.
yoksa istediğinde oradan çıkabiliyor mudur..
- çıka biliyor musun sen.
- hey içerideki,ne alemdesin,kimsin.sen.
- nereden geldiğini hatırlıyor musun
- yoksa hayal mi ediyorsun..duyduklarınla..
- bir yere mi gideceksin.
- yoksa buralımısın..
- bazen öyle hallere giriyorsun ki.
- göz denen pencerelerden tuzlu su akıyor..
- içerinde su mu barındırıyor sun..
- kendini tam olarak anlıyor musun,
- kendinin farkında mısın.
- yoksa sende kendini mi aramakta sın..
- dışın bu kadar muntazam yaratılmış..
- İçeride ki sen nasıl bir vücuda sahipsin..
- içerideki sen nasıl bir şeysin..
+ içerideki benden dışarıdakine öncelikle selam olsun.
itiraf edeyim önce bende korktum,çünkü hapis edilmiştim.
kaburgadan kaseflerim can denen iple bir birine bağlanmış.
bir suçtan dolayı olmadığını öğrenince rahat bir nefes aldığımı hatırlıyorum sadece.
evet bende aynaya bakınca çok yabancısındım bu makineyi..
bazen halada garipserim..
sanki bana benzemiyor..
yada ben ona benzemiyorum.
farklıyız işte.
ama belli bir vakte kadar da birbirimizle geçinmek zorundayız.
daha doğrusu ben içerideki olan onunla iyi geçinmek zorundayım..
tuhaf ama ona bir şey olunca direk benin canım acıyor..
hem bana ait değil hemde benle bir gibi.
farklı bir makine işte..
mesela eller siz ellerimiz diyorsunuz.
en çok onları incelemeyi seviyorum
o kadar kusursuz yaratılmış ki.
ne eksik tam oluyor,nede fazlalık la..
olduğu karar o kadar olağan üstü dizayn edilmiş ki.
sizi bilmem ama.sırf bu eller için bile aşık olunur bu sanatın sahibine..
sonra ayaklarınız. iki tane olunca işe yarıyor..
dedim ya dizayn şahane..
hem kırılgan hemde yara alınca kendini onaran bir makine..
Sübhanallah..
hayretimi mazur gör yaratıcım..
düşündükce daha çok hayranlığım artıyor sana..
dedim ya kafese konmuş bir güvercinim zincirlerimin kırılması için,
bazen bunalarak bazen sevinçli bir halde elimde numarasını okuyamadığım fişim..
sıramı bekliyorum..
göz denen pencereye gelince..
evet oda ayrı bir sanat.
tıpkı diğer parçaları gibi..
o iyi ki yaratılmış ve arızalı değil çok şükür..yaratıcıya..
o eger kapalı olsaydı bu daracık hücrede ne yapardım bilmiyorum..
ben o pencerelerden yaratılan diğer sanat eserlerine bakarak,
görerek izleyerek kah üzülüp,kah sevinip,kah hayretlere düşe biliyorum..
bazen o kadar değişik haller oluyor ki içimde,
pencerelerden tuzlu sular yüz denen o mukaddesin yüzeyine dökülüyor..
istem dışı bir hareket bu..
buna ben karar vermiyorum..
içimde sanki benden hariç bir kaç kişi var..
sürekli tartışıyorlar..
sonra benim gibi bir çok makineye bağlı varlığın olduğunu görüyorum..
düşünüyorum.neden yaratıldı bu topluluk..
düşündükce aslıma düşüyorum,aslımı hatırlıyorum.
aslıma gitmek için günümün heyecanla bitmesini bekliyorum.
ben buraya bu beden denen makineye geçici yerleştirildim..
hem onun sevinci. hem ötelerin özlemi..
zor ama sabrını veriyor yüce rahman..
geçici olduğunu bana hatırlatıyor hiç durmadan..
şükür olsun ona..ve yarattıklarına..