Herşeye ve hiçbir şeye rağmen
Tek tek biçeriz
Ellerimizle diktiğimiz taze fidanları
Acımasız bir testere gibi
Gözyaşı misali dökülür sararan yapraklar
Toprağın göğsüne
Alnımızda terler bulutlar
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Hep kendi kendimize ediyoruz.Hayatın acı çarkında öğütülmek hoşumuza gidiyor sanki.
Çok güzel kalemin...Tebrikler.
Sevgilerimle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta