Bir şey demedim,
demek istediklerimi
zaman aldı benden.
Her suskunluğumda
biraz daha geri verdim seni hayata.
Bazı insanlar
hatırlanmak için değil,
unutulmadan yaşansın diyeymiş.
Sen de öyle kaldın bende
bir tamamlanmamışlık gibi.
Ne pişmanım,
ne de keşke diyebilecek kadar kırgınım.
Sadece
yolu bitmiş bir yürüyüşün
yorgun sessizliğindeyim.
Sana değil artık,
bende kalan haline veda ediyorum.
Çünkü asıl vedalar,
karşılıklı söylenen sözlerden çok,
içten vazgeçişlermiş meğer.
Ben seni affettim,
ama en çok
kendimi bırakamadığım için affettim kendimi.
Şimdi
her şey kendi vaktinde siliniyor içimden.
Ve ben
ilk defa,
ardına bakmadan gidebiliyorum…
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 30.7.2025 18:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!