Bence herkes uyusun. Bence ben de uyuyayım. Bu şehir uyusun. Milyonlarca yalnız insanı neden aynı yere toplarlar hiç anlayamadım. Bu sokak lambalarının hepsini patlatmalıyım. Karanlık olmalı. Dışarı çıkmayalım hiç. Uyuyunca geçiyor olsa ne iyi. Eskiden bahçesi olan bir evimiz vardı bizim. Geceleri kirpiler çıkardı meydana. Ok falan atmazlardı. Eskiden uyumayı hiç sevmezdim. Arkadaşlarım vardı. Bilye oynardık. Enflasyon diye bir şeyden bahsederdi televizyon. Biz pazar sabahları kovboy filmi beklerdik bir koca hafta. Şimdi boş ver uyusun her şey. Tam burada güzel bir küfür edebilsem ya. Söylediklerimi yeraltı yapardı. Ah siz sokağın nobranlığını alırken masumluğunu göremeyen ya da hiç bilmeyenler. Siz de uyuyun artık. Tüm bu rezillik uyuyunca geçiyor olsa ne iyi.
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta