Meğer hayat ümitmiş, ancak şimdi anladım,
Bülbül yokken bahçemde, dertsizmişim gül gibi,
Konup gitti dalıma, meğer dertmiş anladım,
Bağıstanı tutuşan, köz olmuş menzil gibi.
Hemen karardı gökler, iftirak yarasından,
Bir veda bakışıydı, bulutlar arasından,
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
