Hercai Şiiri - Fatih Özşahin

Adına yazdığım onca metinde
Gururun okşayan yanı sevmişsin.
“Ben de seni seviyorum.” dedin de
Sen yalnız laflarda beni sevmişsin.

Aşk denen bedende ben ki sancıyım.
Hem kendi ruhuma da yabancıyım.
Bu dünya bir hansa ben de hancıyım.
Hancı umrunda değil hanı sevmişsin.

Anılar aynıydı güleceğimiz
Ve dostlar defterden sileceğimiz.
Dedim “Gel, beraber geleceğimiz.”
Yarınla işin yok dünü sevmişsin.

Bir damla vuslat ve neş’e uğruna,
İtiraz etmeden uyup çağrına,
Yaslanınca başım sıcak bağrına,
Gözümden damlayan kanı sevmişsin.

Her türlü emrinin başlangıcında,
“Nasıl?” da sormayıp “Neden, niçin?” de,
Yorgun bir bedenle kan ter içinde
Arkandan koştuğum günü sevmişsin.

Bakışın, gülüşün hep dolan imiş.
Muhabbet sözlerin de yalan imiş.
Ağlatan hayatta tek gülen imiş.
Sen benden de fazlası seni sevmişsin.