Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
baya bir of dedim yani,,,,,,,,,,,,,eyvallah cok derindi
Aşk nostaljisinin kendini duyurduğu her dize ,bir bakıma geçip giden zaman içerisindeki kutsayışları da barındırıyordu.
Lirizm donanımlı bu şiiri beğenerek okudum.
Sayın SAMYELİ'ni kuluyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta