Yakıntılar, yıkıntılar arasından geliyorum.
Kimse bilmez suskunluğumu...
Kimse bilmez,
Vangölü'nün en derin sularına bıraktım
Çocukluğumu.
Bir o anlardı beni,
Bir ben anlardım onu.
En olmaz vakitlerde,
Bir ben otururdum yanına,
HER YANIM KIYI!
Göğsünü sıkıştırıyorsa bir fırtına,
Göz kapaklarını zorluyorsa göz yaşların,
Durma, git ona sığın, ağla.
O, bir bebek gibi seni,
Kol (su) larında uyutacaktır.
Ağustos '98
Akın BeydeKayıt Tarihi : 10.4.2007 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!