Her Şeyin Tadı Kaçtı Dostlarım

Hep saydık parmak gibi günleri
Arsızlık edipte karşınıza dikilmedik
Sevmediniz elinizin tersi ile ittiniz
Zalimliğin ta bağrına gömüp gittiniz

Gidin dediniz gittik
Gelin dediniz geldik
Kış bitti bahar geldi de
Çiçeklerin kokusu nasıl umuttuk

Rahmet rüzgârını bekledik durduk
Güneşi göstermedi bulutlar
Sakladılar bizden
Umutlar vahşileşti şimdilerde buralarda

Evcil kuşlarımız bil olmadı bizim
Bizim Huyumuz değildi asi olmak
Suyumuz ters akmazdı buralarda
Teselli verenimiz siz olmadınız bize

Diktiğimiz her taşı yerinden siz oynattınız
Yaylalarımız şimdi yörüksüz göçebesiz kaldı
Atlarımız koşmaz oldu yaylarlımızda
Koyunlarımız kuzusunu kaybetti

Ne Adıras dağının tadı kaldı
Ne adı kaldı hisar kırının
Keşke bir anlayabilseniz baharda adırası
Bir anne gibi kanat açan koyaklar nerede şimdi

Yıllar var ki bu topraklarda hiç küs olmazdı
Hep kardeş kıldı, dost kaldı Yörük obaları
Ya şimdi?
Şimdi kan akıyor koyaklardan
Şimdi kin doluyor avuçlarımıza

N´olursunuz yalvarıyorum
Dur demenin zamanı gelmedi mi
Dibine çökecek duvar kalmadı köylerde
Güneşlenen emmiler nineler nerede
Duvarın dibine çökmüş altmışlık dedem nerde

Yüzündeki kırış kırış çizgiler
Dertlerinin tesellisine tütün sarmış
On kardeşe birden bakardı anam
Şimdi biz yaralı dilsiz dolaşır olduk

Şimdi gurbeti yaşar olduk
Dur dediniz durduk,
Yürü dediniz yürüdük
Karşınızda dikilmedik

Şapkanızı önünüze koyun şimdi siz
Kaybettiklerimizi düşünün
Size sadece dilek ve temennide bulunuyorum
Başınız sağ olsun
Başınız sağ olsun

Hoş çakalın dostlarım
Hoş çakalın kardeşlerim
Kibirden yüzü görünmeyen insanlarım
Sabahın gün doğmamış vaktine selam olsun

İbrahim BEKLER
08/04/2012
ANKARA