Ne çocukluk bildim ne gençliğimi
Yıllarım su gibi savruldu gitti
Ard arda yitirdim hayallerimi
Yüreğim matemde kavruldu gitti
Kışlarım hazanım bilmedi edep
Mevsimler baharı gizlediler hep
Dünyaya gelmeme bumuydu sebep
Yalnızlık bahtıma kuruldu gitti
Gölgem bile bıktı çıktı yönümden
Salına salına geçti önümden
Medet umar oldum artık ölümden
Sabrımın son demi yoruldu gitti
Bin kez daha doğsam bahtım değişmez
Bir tebessüm bile bana ilişmez
Yazgıya söz etmek dilime düşmez
Kelâmım tanrıya darıldı gitti
Kayıt Tarihi : 28.3.2016 12:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
‘Kışlarım hazanım bilmedi edep
Mevsimler baharı gizlediler hep
Dünyaya gelmeme bumuydu sebep
Yalnızlık bahtıma kuruldu gitti’ demekte duygu yüklü şiirinde.
Kendini yalnız hisseden kimse için her yer çöl gibi gelir.
Yalnız olmak mı yoksa yanlış bir kalpte olmak mı zordur? Böyle bir soru sorulduğunda ise yalnız olmak daha iyi gibi gelir.
Bazen de insan yalnız değilim zanneder. Etrafı insan doludur. Ancak hiç gerçek bir dostu yoktur aslında.
Sonuç olarak yalnızlık zor zanaat.
Menemene birlikte ekmek batırmanın tadı gerçekten bir başka.
Kaleminize sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)