Her Mevsim Hüzün Şiiri - Salih Demiray

Yeni Filizlenmiş
Fidanlardı
Su yürüyorken
Dallarına
Birer birer
Kırıldılar
Kan damladı
Mevsimlere
Hoyrat naraların
Kirli soluklarında...

Kimine göre
Erken açmışlardı
Kimine göre
Tam zamanıydı...

Acılarını
Ta ciğerinde duyan
Ateşin düştüğü
Yerde yananların
Hiç sönmedi yangını
Onlar
Yarım kalan sevgilerinin
Ve hayallerinin
Çevrildiği kabusta
Hep kan uykularda
Fidanlarının kırıldığı
Kanlı günlerde kaldılar...

Kırılmasaydı
O fidanlar eğer
Ne bu acılar yaşanacaktı
Ne de Ülkem kanayacaktı...

O fidanların hepsi
Soluk olacaktı
Şimdi
Boğazı sıkılan
Ülkeme...

Hüzün ki
Mevsimleri bir eder
O mevsim
Bu mevsim
Artık
Ne farkeder...

Bahara
Kıran düştü
Mevsime hüzün
Artık
Bundan sonra
Her Mevsim Hüzün...