Çürük bir sandalye gibi sallanan bedenim.
Her zaman ki gibi seni aradı.
Neden bir mezar taşı gibi dikiliyor ismim.
Yırtık bir gömlek gibi sarkan gülüşlerim.
Çamurlu yollarda ayak izini aradı.
Islak bir çivi gibi beynime çakılan yalnızlık.
Islak bir tütün gibi ağır suskunluğun.
Neden penceresiz bir ev gibi kör gözlerin?
Unutmadın değil mi o tren garlarını.
Gece soğuk, mezar soğuk, tren soğuk.
Ve ellerim ceplerime hala seni bekliyorum.
Her halimi senle gömüyorum.
Kayıt Tarihi : 1.9.2025 23:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!