Gönlümdeki yangını körükledi gidişin,
Ayrılığın resmini çiziyorum her gece,
Aklımı kemiriyor canım veda edişin,
Hasretini kurşuna diziyorum her gece.
Gurbetin yollarını büyütürken gözümde,
Beslediğim her umut alevlenir közümde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta