Her Dönemde Aşk
İlk çağın taş devrinde, mağara duvarları arasında yankılanan adımlar vardı.
Ateşin ışığında titreyen eller, av sırasında paylaşılan dokunuşlar…
Bir taş çizgisi, bir figür, sessiz bir “seni seçtim” fısıltısıydı.
Geceleri gökyüzüne bakarken eller birbirine karışır, yıldızlar kadar uzak ama aynı zamanda yakın olurdu.
Her dokunuş hayatta kalmanın ortağıydı, aşkın ilk biçimi bu sadelikte gizliydi.
Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum.
Eve ekmekle tuz götürmeyi;
Devamını Oku
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum.
Eve ekmekle tuz götürmeyi;



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta