Her DeFa Şiiri - Halil Gürbüz

Zengin kadın naber, nerede milyonların; hayranların, aşıkların..?
Gülüyorken ağlanası halimize:
Sen paronoyak, ben avanak geçirdiğimiz günlerimize yazık!

Evet şiir gibiydi herşey kadar bu cümleler de!
Lakin, sonunun; idamsız yargılarla kesilip tarihe karıştığı…
Masum asıl-sızlar oldular hece-hece…

-Nerede kalmıştık? Şimdi de sen söylesene.
Dur ben sorayım…
Geçti mi arzuların, bitti mi fırsatların, yoksa;
Sevdiğin adam yada ben sandığın..?
Bitti mi gerçekten π ’miydi?

Enerji bırakmadın, düşünce bırakmadın da;
Düşeceğimi mi anladın, ikimizin yerine!

Sen gelme ben oradayım şimdilik ve yalnız.
Senden başkası doldursa ne doldurmasa ne!

Ne içimdesin ne dışımdasın artık…
Şimdi’sen özgür uç; uçabildiğin yere¿

Güle-güle Birtanem güle-güle…
Öle-öle Dün/Ünüm öle-öle…
Ödün versek ölürüm bile-bile…
Yemin etmem bir daha sevdiğime..!

Pişman olmasam da pişman etse diye beklerim sevdiklerimi...