Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
BİLİYORLARDI BİTECEKTİ,
BULUŞMALARI,
EL TUTUŞMALARI....
AMA ACIYI BİLMİYORLARDI,
HEP KIR ÇIÇEKLERİ VARDI ELLERİNDE,
BİR DE MOR SALKIMLARI...
BEKLİYORLARDI HEP,
SABAHLARA UZANIRDI GÖZ KAPAKLARI,
YOKSUNDULAR,
AMA .................
sesler vardı şiirde..duyduğum ve sürükleyen....
gönlünüze sağlık.....
Yüreğinize sağlık mustafa bey harika bir anlatım çocukluk geçlik ve bitiş.Bunları içten içe yaşamak ve buyaşanmışlığın hüzünlü bir okadarda ümitle buluşması .Kır çiçekleriniz yüreğinizden eksilmesin solmasın hep coşkulu olmasını dilerim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta