Ne güç kaldı ne bela geçiyor ömür akrep yeterli giderek yelkovanı izleyerek.
Yaşımdan ileriyi hissederek biraz hayalle tabloda hedef kap kaşık aile sofrası gürültüsü.
Geceleri çok kuşandık acıyla etiyle kemiğiyle..
Sevda bürüdü yalnızlığı içinde evrenin bagnazlaşan sesleri.
Er meydanı aşktı nihayet bu son durak! Kocaman yakınlaşarak yağmuru sevdim ben misal.
Islanalım mı artık beraber vakit henüz şimdi.
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan