Hele Bir Tutuşsun Şu Çoban Ateşimiz

kaynaşırız
günlerce süren kaygıların içinde hırpalanışlar
ilkyaza yakınlaşma kımıldanışları dönüştürücü yel
geceleri birbirine bağlayan yığınsal umut
korku duvarlarına tırmanış
ovaları can suyu yürüyüşleri inatla

dalgalı günlerden geçiyoruz birbirimizden esinlenerek
bir gönenç okyanusuna doluşma uğraşı bizimkisi
dağılan iyot kokusuyla yıkar gibi nefesimizi
başka arayışlarda kalarak yaşamın yörüngesinde
aşklara yıldızlara güzel düşlere özgürlüğe
insanca olan her şeye

sonunda ölüm olsa bile yine baharlara ferah arınışlarla
bambaşka bir muştuyla çıkıp gelirken aydınlık bize
tırmanırcasına doruklara inercesine çağlayanlardan
toprağı yırtarak çıkan sürgünün yengisiyle
tam ortasında değiştirilecek yoz gerçeklerin
yollarına düştüğümüz yeni yaşamlarda
onurlu bakışlar tutuna tutuna yüreklerimize

.
hep biz arşınlayacağız gökyüzünü güvercin kanatlarımızla
susmalarımızın utancı olgunlaşmadan dalından düşen
ham yemişlere benzer
benim sevdam serpilen başaklar uğrunadır
salar kokusunu karanfil göğün rengini ayartır papatya
lale vaktinde demlenir Saraçhane gözbebeklerimiz şakayık kesilir
saçları sümbül olur alınlarından salınır kızlarımızın
menekşe çayları demlenir bağrımızda

güzel yarınları selamlayarak yürürüz meydanlara
genciyle yaşlısıyla kadınlı kızlı çoluk çocuk
yüreklerimizden bileklerimize yürür bir ağızdan
o soycul kan
yeni bir çağa dönüşür zaman, değişir tınısı şiirlerimizin
diner memelerimizdeki kanamalar…