Helal Et Anne Şiiri - Yılmaz Sertbaş

Allahın izniyle iki hücreden dünyaya getirdin
Dokuz ay gezdirip, kendi özünle besledin
Canımı kendi canında duya duya taşıdın
Tekmelerimi sevdin Ağırlığımı okşadın
Sütünü ve hakkını Helal et anne

Izdırap ve acıların en büyüğü ile doğurdu
Sevinçlerin en yücesi ile kollarına aldın
Yaşamam için süt verdin,canıma can verdin
Geceler boyu başımdan ayrılmadan bekledin
Sütünü ve hakkını Helal et anne

Teninle ısıttın,şefkatinle sardın tenimi
İlk gülüşü, İlk heceyi, İlk alkışı öğrettin
Şarkılar öğrettin; türküler söyledik
Hayatıma gerekli olan dersleri verdin
Sütünü ve hakkını Helal et anne

Yıkayıp, giydirdin, saçımı taradın
Ayaklarım, başım, ellerim üşümedi
Benim yüzümden, azar işitip acılar çektin
Ağlayışlarımı, göğsüne basarak susturdun
Sütünü ve hakkını Helal et anne

Dertlerimi, sırrımı, sevincimi paylaştın
Beynimdeki ilk sözler, senin ismin oldu
Kalbimdeki duygular, senin duygularındı
Dünyada ve Ahirette benim cennetimsin
Sütünü ve hakkını Helal et anne

Sevgi, kardeşlik, dostluk, sabır öğrettin
Korkmadan, cesurca yaşamamı sağladın
Beni ilk öpen ve ilk döven sen oldun
Acılarımda sana koşup, teselli buldum
Sütünü ve hakkını Helal et anne

Merak edip, endişe duygularına kapıldın
Cömertliği, kıskançlığı, başarıyı öğrettin
Sevdiğini bile bile, kıskançlık yaşadım
Sen Annelerin en yücesi, ben şair Sertbaş’ım
Sütünü ve hakkını Helal et anne

(İstanbul 07.02.2007)