Ben susmaya çalıştıkça kafa tutar hâle geldi benle kalemim. Kâğıtlar kovaladılar geceleri kâbuslarımda.
Korktum konuşmaktan, yazmaktan
Suskunluğum çare olur dedim. Olmadı.
Alay etti tüm heceler sonra.
Dilim sustu, kalem ağladı.
Kan döküldü sonra kalemden kağıda.
Heceler öldü.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
'hale, kağıtlar, kabuslarımda' kelimelerinin ilk a'larının üzerine konulması gereken uzatma işareti ( ^ ) unutulmuş. Yoksa okurlar, bu sözcükleri yazıldıkları şekliyle seslendirdiğinde ortaya nasıl bir durum çıktığını hayal edebiliyor musunuz?
İlk mısradaki 'benle'nin karşılığı dilimizde bulunmamaktadır. Sanırım 'benimle' demek istemişsiniz. Bir de diğer şiirinizde görmüştüm; orada da 'senle' geçiyordu. Açtım sözlüğü, böyle bir sözcüğe de rastlayamadım. Belki 'seninle' şeklinde yazmak istemiş olabileceğiniz ihtimalini düşündüm, yanılıyor muyum?
Şimdi bana ya 'bilgiçlik taslamayın' demelisiniz ya da doğruysa yazdıklarım 'haklısınız' demelisiniz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta