Kurşun geçti yüreğimden
Elim hala tetikte
Düşman beklerken
Yüreğimde sıcaklık
Bir o kadar da buhranlıydı saatlerim
Sen geldin aklıma gönlüm
Hiç açmayan goncaydın
Sana dokunamazdım henüz açmadığın için
Kırılırsın diye korkardım
…
Uzaktan bakmak kolay değildi sana
Gönlüm her yaprağında dolaşırken
Savaşmak ne kadar da zor muş meğer
Kendine iyi bak, güzel günler dilermişim
yoksa alışkanlık mı her şey
Ağzımız bir alışır ki neden söyleriz bunları bilinçsizce yaparız hiçliğe istinaden.....
Barış içinse her şey.....
Kimimiz meydan okur hayatın sillesine kimimiz hep bir açık arar umarsız yaşantımızda
Bir demet çiçeksin
Ruhumun derinliğinde ezilen
Bazen saf bazen de deliren
Ateş gibi yanan, ama sönmeyen
…
Zehrini içerken fark edemediğim,
Sen ki bir medeniyet
sen ki kendine güvenen bir millet
sen ki özlenen
sen özgürlüğün anahtarı
sen benim çocukluğumda tanıdığım Atamsın
...
Sularda boğulduğun oldumu hiç
Hani ansızın düşüpte yerden birden kalktığın
Böyle bir zamanda koşmuştum sana
Seni farklı sanışta
Ama farksızlığın düşüce benliğime
Bunu da al benden deyip
Aşkına sürgünlük mü bu ne!
Sensizlik ufkumda isyan olmuşken
Sen kaçmaktasın yine.
Yanıyorum pervane gibi,
Ateşi hissederken ruhumda.
ey canım kurban vatanım
seni kim alabilir ki benden
ruhuma tecellin doğmamdaki sebebindir
Atamın yolu üzerindeki toprağımdır
sen duy sesimizi
sen sesle emi
Yenik düştüm kendime
Beni sevmeni istemedim ne diye
Her gidişini sevgisizlik zannettim
Bil yeter ki üzüldüğümü
Sen gidince ağladığımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!