Hazreti Hüseyin

Bir suskunluk çöker geceye hüzünle,
Hazreti Hüseyin’in kanıyla boyanır toprak.
Rüzgâr, feryadı taşır Kûfe’ye kadar,
Gökyüzü, matem tutar sessizce.

Karanlık çekilir, sabah ağarır,
Hazreti Hüseyin’in yolu, ışık olur bize.
Bir mum gibi yanar sonsuza dek,
Sevgi, onunla dirilir kalplerde.

Suya uzanan eller, kurak bir çığlık,
Çöl, susuzluğuyla yakar ciğerleri.
Atlar kişner, kılıçlar parlar güneşte,
Adalet, bir daha doğmaz bu diyarda.

Karanlık çekilir, sabah ağarır,
Hazreti Hüseyin’in yolu, ışık olur bize.
Bir mum gibi yanar sonsuza dek,
Sevgi, onunla dirilir kalplerde.

Yüreklerde yangın, gözlerde yaş,
Hüznün rengi karışır kumlara.
Zulmün gölgesi düşer Kerbelâ’ya,
Hakikat, bir mezar taşına yazılı.

Karanlık çekilir, sabah ağarır,
Hazreti Hüseyin’in yolu, ışık olur bize.
Bir mum gibi yanar sonsuza dek,
Sevgi, onunla dirilir kalplerde.

Dikenler arasında açan bir gül,
Hüseyin’in nefesiyle can bulur.
Her damla kan, bir dirilişe gebedir,
Zaman, onun adıyla yeniden doğar.

Karanlık çekilir, sabah ağarır,
Hazreti Hüseyin’in yolu, ışık olur bize.
Bir mum gibi yanar sonsuza dek,
Sevgi, onunla dirilir kalplerde.

Aynalar kırılır, yüzler solar,
Hüzün, bir nehir gibi akar yüreklerden.
Fakat onun sesi, rüzgârda saklı,
Her çağda, her dilde yankılanır.

Karanlık çekilir, sabah ağarır,
Hazreti Hüseyin’in yolu, ışık olur bize.
Bir mum gibi yanar sonsuza dek,
Sevgi, onunla dirilir kalplerde.