Hazarın Kıyısında Sedir Düşler...

Şimdi bir sonsuzluk alır beni ya götürürmüş

Hazarın kıyısına

Sen doğarmışın düşümde

asyanın

Güneşin iz düşümlerine denk

Bir soluk ayazında

Tutarken ruhumu hoyrat anılarında,

Dokunman nasıl baştan çıkarıcı,

Bu kezzap aşk dokunmamalı sana

Dudaklarının çağrıları cevapsız

Vakitlerden yemin bozumlarıysa

Tutsak kalmalı vitrinsiz zamanların

Kilitsiz yarınlarında

Aşk Sessiz,

Ruh bedensiz

Kilitli bir dehliz

Ve biz,

hiç sebepsiz

Esiriz…

Fermante olmuş bir sevi,hikayesiz

Şimdi,yalınayak…

Sarpa saran bir inatlaşmaya bıraktık hasretimizi

Terk ettik sessizliğe cümlelerimizi,

Adım atmaya mecali kalmamış

Aforoz edilmiş yüreklere emanet bedenlerimiz

Ay, güneş lal artık

Eski balkan rüzgarları yurtları da ağlamaklı,

Kavimler göç yollarından vazgeçeli nice olmuş

Çivisi çıkalı çok olmuş bu aşk hecesinin

Sen ziyan bir avuç sedir gölgesi koynunda,

Ben yitik kendini deniz sanan bir gölün kıyısında

Ben yerimde kalmalı,

Sense o gölgenin en serin kuytusunda…

Göçler devam etmeli

Güneş ve ay doğmalı

Her dönence vakti,

Ve cümleler susmalı…

Ve aşk

Çek git

Beklemiyorum artık seni…