Esme hazan esme, ezelin beter
Dalımdan döktüğün gazelin yeter.
Güllerim yandırıp,eylesen de kül
Yolumdaki toprak, kokanım yeter.
Hazan yeli, çıkıp sorma yolumu
Bulup kanadımı, kırma kolumu
Vurur isen, açan gonca gülümü
Dalımdaki yaprak, dikenim yeter.
Gökten avaz çekip, ağrım üstüne
İnme, ayaz kesip bağrım üstüne
Bitap düşüp, çöksem böğrüm üstüne
Solumdaki ürkek, bakanım yeter.
No’lur, çalma benim rengim, alımdan
Canım alıp, ayrı koyma dalımdan
Bendim yıkıp, suyum kessen yolumdan
Elimdeki titrek, dökenim yeter.
Hazan yeli, koşup durur ardımdan
Ayazları aşıp vurur sırtımdan
Alevler söndürsen, gönül yurdumdan
Gülümdeki yürek, yakanım yeter.
Kayıt Tarihi : 14.6.2025 01:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!