Hazan mevsiminde
Yapraklar bir bir düşüyor yere
Dalından kopan her bir yaprak
Bir şeyler hatırlatır bize
Her doğuşun bir batışı
Her baharın bir kışı var
Bir yok oluş değil Hazan mevsimi
Taze bir başlangıcın en sırlı haberi.
Ağaçların dökülmüş yaprakları arasında
Sonbaharın sarı soluk yüzüne
Yüzümü sürüyorum gündüz gece
Bir gün sararıp düşeceğiz sonunda
Hafif bir esintiyle kara toprağa
Gelip geçici bu dünyada
“Her canlı ölümü tadacak”
Kaç takvim yaprağı daha kopacak.
Sararmış yapraklar döküldüğünde
Ölüm daha acıklıdır güz güneşinde
Ağaçlardaki ağlamaklı musiki
Çalmaktadır sonbahar savaşında.
Ağaçlar elbiselerini çıkardığında
Bülbül ağlar, gül ağlar
Sararan yapraklar, ağaran saçlar
Ölüm ve diriliş muştusunu anlar
Hazan mevsiminde ölmek.
Hazan mevsiminde yaşamak.
(13 Ekim 2011Malatya)
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta