Küskün akan ırmak,hayata tokatmış, sokağa kan düştü
-kanımız aktı oğul- buyurdu çocuklara, toprak soğudu
Ağıdı arşa çıktı, ana tükendi. Dane sahipsiz harmanda
Hazan kömür oysa yaprak sarı
Gümüşçü de cama çıktı tesbih duvarda yalnız seccade
Bahtın ve ahın yar oldu bir mecmua kapağı kadar yalnız
-Bakınınız haykırıyor Mustafa Reşit- sene bin dokuz yüz doksan dokuz
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta