Bir intihar akşamının kıyısından döndü zaman
Akıp giden sudur şimdi hiçbir tası doldurmadan
Aşk dediğin hastalık çaresi bulunmayan
Bir rüzgardır eser kokusu genzi yakan
Parmakların saçlarında derdine dertler katan,
O gitti gelmez artık hatıralar geride kalan
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta