yaralanır dolu dizgin ıraklığın
yangınlarım aydınlığa dönüşür
sevmek isterim teninin ıslaklığına
yatırdığım karanfilleri
nefesimizde o güzelim arzulu kuş çığlıkları
yepyeni iklimler doğar şehvetimizden
uçsuz bucaksızdır döşeğimiz
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta