Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Öyle bir vurdun ki silleyi
Köşelik oldun keyiften felek
Yol yordam birbirine karıştı
Sevgi umut ve huzur kapıştı

Sen çizilmiş haritada nokta

Kara kara bulutlar çökmüşse dağlara
Fırtına aman vermiyorsa yolcu olana
Yelken açılmamışsa delice esen rüzgara
Deli gönül sen ağlama boşu boşuna
Seven ve sevilen ermezmiş hiç muradına

Çocuğa sordum
- Adın nedir
-Özgür dedi
-Annen kimdir
-Sevgi dedi
-Babanın adını söyle

Giydim çarıklarımı bağladım iplerini
Arşınlıyorum adım adım vatan yollarını
Biliyorsun gurbet elde kimsesiz kaldığımı
Dön bir bak zalim yar gör ağlanacak halimizi

Bir başıma kaldım kırdın kolumu kanadımı

Getir be hancı bana zehir gibi acılı bir kahve olsun
Uzaktan geldim yüreğimdeki sızı balu şeker olsun

Yare yanıktım yüreğim közlerde kebap olsun
Dağlara kar yağsın rüzgar buz gibi dondursun
Gönlümde kor kor yanan ateş sönüp kül olsun

Kapkara bulutlar kaplamıştı gökyüzünü
Güneşimi arıyordum derecektim gönlüme
Kara bir çarşaf gibiydi simsiyahtı ufuklar
Akarken hüzme hüzme aydınlık yüreğime

Haps edilirken düşünceler soğuk zincirlere

Benimki de bir hayal
Boş içi boş bir hayal
Kurabilirsen kur
Bırakabilirsen bırak gitsin

Neye dayanacaksın

Yuh artık
Çağdaş yaşamdan korkup karanlığı övene
Yuh artık
Gözlerini çağdaşlığa kapayıp kuma gömene
Yuh artık
Devletin başında olan ve sadece seyirci dümene

Derindir Munzur Nehri kıvrılarak dolanır dağları
Usul usul yatağında,bazen deniz gibi dalgalı
Dağlardan inerken şelale,bazen çağlayan her yerde
Doruklarda çağlar taştan taşa atlar ağıtla serde...

Bir dur şahlanma ufuklara
Barış olmalıdır hep yarınlara
Yelken açıp asılma bulutlara
Sevdan yankıdır yüce dağlara

Gönül çiçek çiçek açtı bağlara