7.45 Vapuru Şiiri - Orhan Arseven

Kars’tan kalktı kara tren vagonu tekeri buz tuttu
Vedalaşan yarenler ağlıyordu

Ay yıldızlı cama yapıştı nefeslerin buğusu
Dağ, tarla, gökyüzü görünmez oldu

Yine gece çöktü, ne bir ses, ne bir nefes duyuldu
Herkesi sardı yalnızlık korkusu

Kara trenden gara döküldü hicranın en koyusu
Denize bakarken gözler uykulu

Taş merdivenlerde sürükledi tahta bavulunu
Başında kasket, ayağı çaputlu

İskeleyi lodos sardı bir de yosun kokusu
Martı gibi hür, başı dik, umutlu

Hava gri, hava kurşuni, buz gibi soğuk ve puslu
Ne gam, bağrı açık, gurbet yolcusu

Sabah vakti palamar çözdü, yedi kırk beş vapuru
Pupasında hasretin en koyusu

Sirkeci'de