Haydar-i Horasani Destanı

Horasan'ın göğünde üç gece dolunay,
Kızıl bir yıldız gibi düştü toprağa.
Dedem rüyasında gördü o nur yüzü:
"Bu çocuk hem dilsiz, hem de gönül sultanı."

Anam loğusa kanıyla kırk gün yıkadı tenini,
Kundak değil, Hızır'ın ipek hırkası sardı.
Gözleri görmezdi, lakin kalbi bilirdi,
Kâbe'yi kuşatan aşkın halkalarını.

Her emziren kadın sütünü esirgedi,
Bir garip bülbül geldi, dudağıyla besledi.
"Bu çocuk ateşten bir nefes alacak," dediler,
Bir öküz secdeye vardı ahırın gölgesinde.

Parmak uçlarıyla çizdiği her bir çizgi,
Köy meydanında billur bir çeşme oldu.
Sağır bir nine duydu o sessiz sırrı:
"Haydar'ın dili yıldızların fısıltısıymış."

Hünkar'ın eşiğinde bir testi kırıldı,
Kırk parçası kırk ayrı şifa oldu.
Bir damlası Sakarya'ya düştü, can suyu verdi,
Hâlâ içen dertlilerde bir ferahlık belirir.

Meydana vardığında kırk kandil birden söndü,
Karanlıkta kaldı âlem, sessizliğe büründü.
Elleriyle dokundu, sazsız bir semah döndü,
Gölgesi duvarda Zülfikâr'ın nakşını çizdi.

Bir gece kırk gizemli harf öğretti bize,
Her biri bir ulu dağın sırrıydı.
"Elif" dedi, Munzur'un sesi yankılandı,
"Lam" dedi, Erciyas'a beyaz bir kar düştü.

İpin ucunda salınırken o nurlu baş,
Sakalından bir kırmızı gül tomurcuklandı.
Celladın gözleri kör oldu o an,
"Bu ölüm değil, Hakk'a bir düğün," dedi.

Ölüm gecesi Tuna'nın buğulu sularında,
Kırk beyaz turna belirdi, kanatları aydınlıktı.
Her biri bir harf oldu, "En-el Hak" fısıldadıkça,
Gökyüzüne kızıl bir sevda damgası vurdu.

O şafak ki toprağa verdik o mübarek teni,
Kırk turna geri döndü, gagalarında zeytin dalı.
Bir tanesi Kemter'in omzuna kondu usulca,
"Var mısın yola?" diye fısıldadı "Gayrı senin sıran."

Kızıl bir mendil kaldı geride, bir hatıra,
Her sabah çiğ taneleriyle bir yazı belirir:
"Gözsüz görenler, dilsiz söyleyenler,
Hak katında en yüce sultanlarımız."

"Kırk nesil sonra bir çocuk doğdu, alnında bir işaret,
Dediler ki: 'O geri döndü, o can geldi.'
Meğer hiç gitmemiş, dağların gizeminde saklanmış,
Yüreğimizde yeşeren bir sevda çiçeğiymiş."

"Horasan'da bir kilim dokunur, her ilmeği bir sır,
Dokuyan kadın üç kez ölür, üç kez dirilir aşkla.
Haydar'ın adını anarak, her düğümde bir umut,
Ebediyete uzanan bir sevda türküsü dokur."