Hayatın yolu Şiiri - Erdoğan Büyük

Her gün yavaş yavaş solarken çiçeğim,
Ufuklara doğru bakınca hatırlıyorum;
Bu gidişin bir sonu olduğunu görüyorum,
Ve ardından yılların neşesi yok olurken.

Mevsimler misalı, yaprak dökümü bu,
Nasıl sonbaharda dökülürse yaprak?
Kesilecek yavaş yavaş, nefesimiz birer birer,
İyiysek ardımızdan iyi, kötüysek kötü derler.

Çiçeğim solupta sıra yaprağıma gelince,
İşte o zaman boynum bükülecek, ve ben,
Her zamankinden hüzünlü ağlarken,
Yine benim kurumam devam edecek.

Ardımdan kalan köklerim yeşerecek,
Ve yeni güller, çiçekler, bahar gibi açacak;
Yine bir gün gelecekki! atasının aynısı,
Çiçek gibi solacak ve hayattan ayrılacak.

Her gün yavaş yavaş solarken çiçeğim,
Büyük der hüzün sarar sinemi;
Yinede kökümün yeşermesini görünce,
Mutluluk duyarak yaşadığımı hissedeceğim.