Hayatın Tuğlaları…
Nasılda geçti bir ömür, yolun yarısındayım…
Ne güzellikler sığdırdım içine, ne acılar, ne sevinçler, ne kederler… Hepsi benim bugüne kadar beni ben yapan tuğlalarım.
Ömrüm bir inşaat gibi, tanıdığım herkesin bir tuğlası var içimde, kimse bilmez.
İçimdeki küçük kızı alıp, herkesten koruduğum merkez tuğlam. Kıvırcık saçlı, badem gözlü, esmer, bir kız çocuğu saklıyorum.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta