Hayatın Sahnesi Şiiri - Mehmet Çiçek

Silemediğim gözyaşımdan baharıma.
Bir yağmur düşüyor yalnızlığımda.
Titreyen bedenimin zaafında.
Çığlıklar kol geziyor başucumda…

Gündüzün merhametli bakışlarında,
Gecenin oyunu çöküyor etrafıma.
Kıvılcımlar alevlendi anılarımda.
Yanıyor çaresizce avuçlarımda…

Resimler ağlayan birer çocuk…
Kan akıyor bakışlarından,
Külleri eriyor kararan ufkumda.
Mazinin gözlerinden akıyor yaralar…

Denizler acımasızca vurdu limanlarımı,
Demir atacak kalmadı bir limanım,
Yarı yırtık yelkenimle deryalardayım,
Karanlığın sinesine sürükleniyor baharım,

Rüzgâr savurdu hayallerimin güneşini,
Dalından düştü mutluluğumun tohumları,
Sarardı yıldızların gülen gözleri,
Gölgeledi karanlık umutlarımın meyvelerini…

Hayatın oynadığı oyunun gözlerinde,
Ağıtlar yakıldı bedenimin üzerinde,
Gözyaşları aktı kabrimin üzerine,
Hayatım son buldu, yalnızlığın kalbinde…