Üstünden, başından, davranışlarından kısaca her halinden ihtiyaç sahibi birine benziyordu. Yorgunluğun, kim bilir belki de yılgınlığın üzerinde bıraktığı ruh haliyle zorlukla yürümeye çalışırken bir yandan da imrenerek satıcı tezgâhlarına bakınıyor, kimilerinin önünde durup yan gözle tezgâhın sahibini süzüyor, sonra yeniden ayaklarını sürüyerek bakına bakına yürümeye devam ediyordu.
Bir ara yine bir tezgâhın başında durdu ve satıcıya,
- Allah için bana sebze ver dedi.
Satıcı adama baktı biraz düşündü sonra isteksizce eline bir torba alıp tezgâhın bir köşesine ayırdığı sebzelerden bir miktar koyup adama uzattı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta