Bir ağaç gibi hayat, kökleri derinlerde,
Zamanla büyür, savrulurken rüzgârda ve yerde.
Her dalında bir umut, her yaprağında bir hayal,
Köklerinden yükselir, dalları göğe uzanır, ne de olsa her şey bir sebeple.
Zorlu kışlarda susar, yaprakları dökülür,
Fakat her bahar, yeniden yeşerir, çiçekleri büyür.
Tıpkı hayat gibi, acılar da gelir geçer,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta