Köyde bir kış günü dünyaya gelmişim
Oğlumuz oldu diye herhalde sevilmişim
Anamın kucağında büyüyüp serpilmişim
…İlk hatırladığım camı islenen lambamız.
Kardeşler üçlendi babamız gitti Sivas’a
Bir oğlan daha doğdu tayin çıktı Payas’a
Denizine bayıldık okul uzak olmasa
…Ne akla hizmetse Adana’yı istedi babamız.
Demiryolu kenarı bir lojmana taşındık
Adana’nın sıcağına sivrisineğine alıştık
Yazın iki kardeş simit satmağa çalıştık
…Anamız, babamızla mutluyduk hepimiz.
Her şey yolunda anamızın derdi başka
Kız olsun kör topal razı, düştü bir aşka
Ah yanlış dilekte bulunmasaydı keşke
Bir sabah doğdu dünya güzeli bacımız
Her an ana baba kardeş öptük kokladık
Beşiğini salladık yatıp kalkıp yokladık
Daha çok sevmek için fırsat kollardık
…Çok oldunuz der, bazen kızardı annemiz.
O sabah 19 Ekim kardeşimle okuldayım
Üçüncü dersteyiz huzursuz sıkıntıdayım
İçimde tarif edilmez bir acı farkındayım
Bir tuhaf gelgitlerle sona erdi dersimiz
Zil çaldı okuldan çıktık eve koşuyorum
Yüreğimi daraltan hislerle boğuşuyorum
Ayaklar yerde ama ben sanki uçuyorum
…Bu başka bir içgüdü manasız ve yersiz.
H.Paşa/1983
Ozan Nuri CeyhanKayıt Tarihi : 15.4.2011 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu benim hiç bir abartısı olmayan hayat hikâyem.Devamı Hayatımız -2- de,daha sonrasını zaman zaman yazmaya çalışacağım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!