Hayatımda verdiğim en güzel karar sessiz ...

Hayatımda Verdiğim En Güzel Karar Sessiz Kalmaktı
Hayatımda verdiğim
en güzel karar...
sessiz kalmaktı.
Kelimeler ağzıma diz çöktüğünde,
susarak geçtim üstlerinden.
Kırmadan, dökmeden, anlatmadan,
anlamasınlar diye değil...
anlamaya layık değillerdi çünkü.
Ne zaman ki sustum,
içimde büyüdü en gerçek cümleler.
Sana dair, bana ait,
bir daha asla kimseyle paylaşamayacağım kadar çıplak...
Sustum, çünkü anlatınca eksiliyordum.
Sustum, çünkü her sözde biraz daha kayboluyordum.
Gözlerin konuşsun istedim,
ellerin tutsun ne demek istediğimi.
Bir bakışta çözsünler içimdeki
fırtınayı, zelzeleyi, yangını…
Ama olmadı.
Kimse duymak istemedi
bağırmadan anlatılanları.
Sessizliğime sarıldım sonra,
bir yorgan gibi,
soğuk gecelerime çekip
uyudum acının en derin yerinde.
Kimseler bilmedi
kaç kere öldüğümü bir gecede.
Kimseler görmedi
gülüşümün arkasında cenaze taşıdığımı.
Sustum.
Çünkü söyleyeceklerim değmeyecekti
duymak istemeyene.
Çünkü en keskin kelime bile
kör kalacaktı
gönlü kapalı birine.
Sessizliğimden bir hayat kurdum kendime.
Cümlelerimi sakladım
duvarların arkasına,
şiirlerimi gömdüm
gecenin en yalnız yerine.
Bir ben bildim…
bir de geceler.
İkimiz paylaştık
kırılmış her harfi.
Hayatımda verdiğim
en güzel karar…
sessiz kalmaktı.
Çünkü sessizlik,
bazılarının anlayamayacağı kadar
yüksek bir çığlıktı.
Hamit Atay