Hayati Doyasiya Şiiri - Mehmet Ali Kıpçak

Beyoğlu’nda bir gece, neonlar alevle öpüşür,
sokaklar uyanır, hayatı bir çığlıkla kucaklar.
Tramvay rayları fısıldar,
adımlarımız dans eder,
her taşta bir yemin, bir kıvılcımın gözyaşı.
Ben fırtına, sen bir alev,
gökyüzüne koşarız,
ay ışığının gölgesinde,
Boğaz’ın tuzlu şarkısıyla.

Cihangir’den rüzgâr süzülür,
kahkahaları Boğaz’a taşır, bir mektup gibi.
Bir martı kanat çırpar,
özgürlük geceye bir yaz nakşeder,
bulutların kırık alfabesinde.
Kalbim, nabzında bir isyan,
zincirleri kırar,
sokaklarda gençler dans eder,
aşka haykırır,
gerçeğin gözlerine bir gülüş çizer.
Hayat, neler sakladın bende?
Bir yara, bir sevda, bir sonsuzluk.

Karaköy’ün ışıkları geceyi şiirle örter,
bir sokak çalgıcısı fısıldar,
her nota bir karar,
her an dalgaların kucağında.
Hayatı doyasıya yaşarız,
yıldızları avuçlarız,
parmaklarımızda evrenin tozu.
Biz bu şehrin damarıyız,
her nefeste yeniden doğarız,
Boğaz’ın dalgalarında,
bir şiirin son dizesiyle yanarız.