Hayata Ve Anlam.aya Şiiri - Kadir Üçvet

Yaşamaktan öğrendiğim şeyler var;
Kokusuz bir bahçede gül solumak gibi,
telaşsız bir soyut yaşamak.
Şapkadaki tavşan gibi kıpırtısız ve bilge
Katıksız bir umut
Sayılmalı var olmak.

Ufkun ışıklı penceresinden
Kısmadan gözlerinin griliğini
Dokurken yarını telaşla, kaygılı
İçtenlikli bir bulut gibi, sofist
Martılarla denizlere yayılmalı.
Yaşamak; anlamak, düşünmek,
Umut diyarlarında yeşil bir bahçe olmalı.

Girdaplı fırtınaların tekinsiz kayalıklarında,
Bir koşu- zamanları aşıp, tarihi yaşamak;
Aristo’yu aramak belki şikayet için
Eflatun’un avuntularında masal bulmak.
Hayat, katıksız bir somut felsefe,
ekmek ile sabahın sınırını akşamlara açandı.
Bir yarışın sonu gibi çaresiz, alternatifsiz;
Yaşamak, aklın tutarında bir ederle,
İnsani kulağa bir derin anlamı kaçırandı.

Hayat esaslı bir yarıştır, kaçarak kovalayanlardan;
Yaşamak esaslı bir sanat, üreterek çoğalmalardan
Bir şiir yazıp, hayata uyarlamalı belki yaşayarak
Uyar’ın dizeleri gibi karıştırmalı, anlamı oluşturmalı
Kurtulmalı varlığın dayanılmaz ağırlığından.
Hayattan öğrendiğim bir şey daha, şeylerin özeti işte:
Yaşamı kopya çekmeli sanattan!

kAD'r+