Şiir yazmamalıyım artık,
Tükettim tüm kelimeleri.
Ne içim ağlıyor,ne de gülüyor,
Hayat yorgunu bu yürek,bitmiş,tükenmiş.
Canım çıkacak can sıkıntılarımdan,
Bu hiç bir işe yaramayan ömrümün yıkılmışlığı.
Ben ölümü ararken sokak aralarında,
Her köşe başında,yorganımın altında,bütün yolculuklarımda,
Kaçıyor benden,zamanın gelmedi diyerek.
Dalgalar vuruyor kıyıya yavaştan,
Yalınayak kumlardayım şimdi.
Uzaktan suları yara yara gemi geçmekte,
Gün veda ederken,akşamın selamını alıyorum.
Geçsin istiyorum ömrüm suların içinde,
Ağaçların arasında küçük bir kulubede,
Tüm kötülerden uzak,
Sevdiklerimle...
(İstanbul-Ocak 2007)
Nazmiye KayarKayıt Tarihi : 31.1.2007 17:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ırmaklar kaybolsa Ortaasyadaki gib
yağacak bir damla yağmurun beklentisinde gönüller
derin karanlık ormanlar içinde kaybetsekte yolumuzu, uzaktan ışıyacak bir kulube ışığı olmalı bir yerlerde
ya da ne bileyim
fırtınada karanlıkta kalmış bir kuşa kanat gerecek kuytu bir köşe bulunmasa da
sabaha fazla yok demektir
aşk ta böyle başlar
sığınacak bir liman
bu şiirin sonu da böyle bitiyor..
tüm kötülüklerden uzak
sevdiklerin ve seni sevenlerle
sevgiyle kal
Nazmiye
TÜM YORUMLAR (2)