Bir küçük insandı o
Ha desen uçacaktı
Elleri sanki sırf kemik
Bilekleri neredeyse kopacaktı
Alnı kırış kırıştı
Gözleri yarı açık
Saçlarındaki aklar bulutlarla karışık
Londra’da tanıdım Knight’s Bridge’de sokakta
Saksafon çalıyordu
Önünde eski püskü bir şapka
Daha onu gördüğüm köşeyi dönmeden önce
Bir hoş olmuştu içim ürpermiştim iyice
Kaç üniversite bitirilir bu armoniye ruh vermek için
Ya da hayat kaç üniversitedir
Bir armoni arayıp bulmak için
Yanına geldiğimde
sarı bir hüzün vardı
Nasılda harcıyordu
Kalan son nefesini
acele etmeliydim
öyle düşündüm o an
Boşalttım cüzdanımı o küçücük şapkaya
Sakarlık ve de telaş karışmıştı o ana
koltuğumun altından kaydı ders kitaplarım
saçıldılar kaldırımda her yana
minnet duygusuyla yönelttiği bakışı
benimle buluşamadı
çünkü tekmeliyordum o an
yerdeki kitapları
ve Knight's bridge de bir centilmen diz çöktü kaldırıma
Aldı yerden kitabımı Kutsal İncil misali
Daha çok gençsin dedi
yürekle aklın birleştiği yerdir başarı
Kitap ise en güçlü araçtır taçlandırmak için hayatı
Kayıt Tarihi : 28.12.2006 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
PERİ' diye yazmış PEPOŞ imzalı hayranı Şaire. Aynı düşünceleri paylaşıyorum. Artı, diyorum ki: Felsefeyle duyguyu kaynaştırmış bu şiirinde Jülide Günenç.
Öyle görkemli bir gözlem ki, kendinizi onun yaşadığı yerde o sokak müzisyenin karşısında buluyorsunuz şiiri okurken. Bir öyküyü birlikte yaşıyorsunuz. Bence film yönetmeni olmalıydı yengem. Senaryoyu da kendisi yazmalıydı. O zaman şiir gibi bir sanat filmi izlerdik. Kutlamayı bile yeterli görmüyorum. Alnından öpüyorum şair!
FEVZİ GÜNENÇ
Ya da hayat kaç üniversitedir
Bir armoni arayıp bulmak için
okumasını bilene zaten hayat ebdi bir üniversite değilmi
gayet güzel olmuş.
kaleminize ve yüreğinize sağlık.
Saygı ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (3)