Hayat Sen Ne Garipsin

Gör ki dünya ne cilveler saklar
Kimi gülde, kimi dikenle yaşar
Kimi yokuşları dağla taşla aşar
Kimi düz yolda bile sendeleyip şaşar

Kimi saltanat sürer saray köşkünde
Kimi sığınır bir dam köhne gölgesinde
Kimi gül koklar baharın en tazesinde
Kimi yaprak gibi sonbahar esintisinde

Kimi her gün güneşi neşe ile selamlar
Kimi gecenin karanlığında ışık arar
Kimine dost çoktur gönül sofrasında
Kimi tek lokmasını yutkunur yalnızca

Kimi hayalini çevirir hayat gerçeğine
Kimi umudunu gömer yaşadığı dertlere
Kimi kahkahalarla bitirir günü delice
Kimi gözyaşını döker hayatın sessizliğine

Ey hayat, adaletin nerede kaldı senin
Kime sorsam cevabı yok nedir ki emelin
Nerede kaldı senin adalet dediğin terazin
Ey hayat sen neden bu kadar garipsin

Kimi dost elinden tutar düştüğünde
Kimi üstünden atlar, görmez gönlünde
Kimi bir lokmasını bölüşür seninle
Kimi elinden alır kırıntını bile

Ey hayat, senin çarkın dönedursun
Kimi ağlar, kimi güler, kimini unutursun
Bir gün hepimizi toprağa kavuşturursun
Ne taç kalır başta, ne kuru ekmek bulursun

O vakit anlarsın herkes birdir aslında
Ne zengin, ne fakir fark eder yanında
Hayat, sen en garip hikâyesin dünyada
Biter bir nefeste, kalır sadece hatıranda
12 Mayıs 2025 ALİ BALABAN