Hayatımın önlüğü gönlüm, önümü görürüm.
Kimi ruhum der.
Dümdüzdür çalkalanır deniz.
Gün gündüz dün gece bugün alaca karanlık.
Duygularım mı tinim zihnim çalar, dağlardır.
Sen nerede kaldın merak ettim seni.
Zirvede ben sen hangi vadideydin.
Yar yârim ayaklarımı yıkarım derede
Seni bir kere çimerken görsem
Çimlerin büyüdüğünü izlerim gülüşünle çiçekleri…
Ayaklarını severim ayaklarımı yıkamanı isterim
Çok saçma ezel zamanlarda kadınların erkeklerin ayaklarını yıkaması
Sen beni yıkasan ben seni yıkarım…
Ana babayız ya aramızda çocukluk oynarız.
Sen kimsin?
Uzayın ötesinde ben dünyanın neresinde sen.
Arkamda yokluğum önümde varlığım
Varlığım olsan sen
Arkamızdan gelse çocuklar neşe içinde aydınlık
Karanlıkta güneş, güne eş.
Ağızda eriyen şeker.
Masal anlatayım mı sana.
Bir sandalye varmış bir sandalye yokmuş.
Altı sandalye bir masal masa başında.
On iki sandalye roman olsa gerek masal içinde masal.
Kayıt Tarihi : 7.7.2025 15:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!